Gisteren was het dan zover: de afspraak bij de cardioloog nadat ze op de ECG bij het Lifelines onderzoek een verstoring hadden gezien. Ik was er ruim op tijd, zoals ook gevraagd werd in de uitnodigingsbrief. Maar uiteindelijk veel gewacht. Zou er om 9.15 uur moeten zijn en pas om 9.50 uur was ik uiteindelijk aan de beurt voor de hartecho.
In de papieren stond dat de hartecho 20 tot 40 minuten zou gaan duren… Echter was ik na een minuut of 10 al weer klaar. Bij de hartecho kreeg ik 3 elektronen op de borstkas die een deel van de ECG meten en met een soort “joystick” werd door middel van een gel (net als bij een gewone echo) het hart vanaf verschillende kanten gemeten, deels vanaf de achterkant waarbij ik op mijn zij moest liggen (en voor mij wat minder prettig was omdat die joycstick in mijn littekenweefsel liep te porren, maar dan maar niets van gezegd en de gedachte vast gehouden van “het duurt maar even”. Daarna mocht ik op mijn rug liggen en werd op de voorzijde nog de echt gemaakt op het borstbeen. Mijn moeder was mee en zag dat de biotechnicus allerlei aantekeningen maakte, dus zij vond het sowieso wel spannend. Terwijl ik eigenlijk op dat moment dacht; als het goed mis is, word er direct iemand bij geroepen. Daarna kreeg ik in een ander kamertje nog een ECG meting en toen was het net iets over 10 alweer.
Ik zou volgens de afspraakbrief dan om half 11 een afspraak hebben bij de cardioloog, uiteindelijk duurde het een stuk langer. Pas tegen 11 uur was ik aan de beurt. Dat wachten is ook niet goed voor een mens. Dan ga je toch wel denken; zal er wat mis zijn waardoor er langer naar gekeken moet worden? Toen ik bij de cardioloog zat vroeg ze nog verschillende dingen, of ik ook klachten had, of hart- en vaatziekten in de familie voor kwam (naja, dat is dan handig dat je mams mee is die dat beter weet) en op welke leeftijd dat was. Waardoor ik me wel ging af vragen, wat heeft het ermee te maken en heeft het de nodige invloed?
Uiteindelijk vertelde ze me dat uit de hartecho was gebleken dat er geen sprake is van een verdikte hartspier. Ook klopte het hart in het juiste ritme ook qua kamer verplaatsing. En ja, de voltage van de hartspier (Dus de elektrische lading die het hart afgeeft) was hoger dan normaal. Echter vertelde de cardioloog dat dat vaker voorkomt bij jongere mensen.. En dat ik dus een gezond hart heb. Blij om te horen! Maar dan vraag ik me toch af… Dit had de huisarts toch ook kunnen weten? Dat er een hoger voltage qua hartslag is op de ECG bij jongere mensen en dat het helemaal geen probleem is. Het is goed dat het voor de zekerheid onderzocht word, maar aan de andere kant, qua geruststelling zou het wel prettig zijn.
In elk geval fijn dat er met het hart niets mis is. Helaas was het dan niet zo dat ik de echo’s op een USB stick mee kon krijgen. Dat vond ik wel jammer.