Phoeh, alweer ruim een maand geleden dat ik voor het laatst een blog schreef. Eigenlijk heb ik het niet zo in de gaten dat de tijd zo vlot gaat, met name omdat er in mijn leven best wat gebeurd. Als is dat natuurlijk veelal niet Klinefelter gerelateerd. Vandaag weer een combinatieblog van allerlei zaken die in elk geval de afgelopen…
Tagged with
wachten
Ja, dit is dan de 50e blog over het syndroom van Klinefelter en hoe ik deze meemaak. Het begon allemaal nadat ik besloten had het boek Ik en mijn Klinefelter te gaan schrijven en op 19 november 2011 besloot ik de eerste blog hier te posten. Inmiddels zijn we bijna negen maanden verder, en zijn we inmiddels tot deze 50e…
Natuurlijk, ik wist al een hele tijd dat ik “ooit” geopereerd zou worden. Daardoor had ik gelukkig al een flink aantal voorbereidingen getroffen, verschillende berichten al klaar gezet en waren klanten van de massagepraktijk eigenlijk vanaf het begin al geïnformeerd over de operatie waar nog even geen datum aan vast stond. Maar nu het moment daar is, en het over…
Misschien weet je het nog, op 21 maart jl. blogde ik hier de open brief naar minister Opstelten. In de tussentijd is er wel “iets” gebeurd, zo kreeg ik half april bevestiging van ontvangst en de mededeling dat de brief meer op zijn plaats was bij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, die dan ook de rest van de…
Eigenlijk is dat alles wat ik tegenwoordig nog zeg. Als iemand vraagt; “hoe gaat het?” is mijn antwoord “gaat zijn gangetje…” Of iemand daar genoegen mee neemt, ligt geheel aan de zijde van de ander. In mijn beleving is gaat zijn gangetje namelijk helemaal niet positief, maar geef ook geen geheel negatief beeld. Het pruttelt een beetje voort, maar je…
Alsof het nog niet genoeg is geweest, is het wederom wachten. Eigenlijk zit je op deze manier jarenlang in de wacht, hoezo zouden de wachtlijsten worden ingekort van het ziekenhuis? Ik merk er verdomd weinig van. Eigenlijk word continu het geduld op de proef gesteld en wat ik zelf erger vind, is dat ik niet zoveel op de langere termijn…
Gisteren was het EIN-DE-LIJK zover: ik had een afspraak bij de chirurg, eigenlijk iets waar ik al sinds mijn afspraak met de endocrinoloog op 21 november naar uit had zitten kijken en zeker de laatste week echt de nachtjes zat af te tellen. De kerstdagen vond ik daarom ook een stuk minder interessant.. Was het maar over, was het maar 27…