De vorige keer dat ik iets goeds wilde doen, namelijk het worden van een sperma donor, was de uitwerking eigenlijk weer niet zo goed. Uiteindelijk hoorde ik al snel dat ik geen zaadcellen had en dat de uiteindelijke diagnose het syndroom van Klinefelter werd… En nu ook, ik heb in maart deelgenomen aan het Lifelines onderzoek, een groot bevolkingsonderzoek over meerdere jaren en generaties in Noord-Nederland. En ook bij dit onderzoek, vonden ze wat “bij toeval”.
Zo’n 2 weken geleden was ik daarvoor bij de huisarts, die eerst even bij de endocrinoloog navraag moest doen of het betrekking kon hebben op het syndroom van Klinefelter. Nee, het zou niets met het syndroom van Klinefelter te maken hebben, dus ik kreeg een verwijzing voor de cardioloog, omdat ze per ongeluk vanuit de ECG hadden gezien dat er een mogelijke verdikking heb in de hartspier. Dit zou iets zijn wat vaker voorkomt bij mensen bij een hoge bloeddruk, maar de resultaten die ze hadden gemeten qua bloeddruk, spreekt dat helemaal tegen. Maar toch… Ik vind het wel spannend, daar ik me nog als de dag van gisteren kan herinneren hoe de diagnose “Syndroom van Klinefelter” genoemd werd en bovenal dat de arts daar niets kan doen… En met dat in het achterhoofd, is de dag morgen wel heel spannend… Want wat is er nu weer met mijn lijf…
Dus morgenochtend moet ik om 9.15 uur bij het ziekenhuis zijn. Eerst gaan ze nogmaals een ECG maken en daarnaast ook nog een hartecho (wat me wel weer leuk lijkt om te zien en nog leuker als ik die mee kan krijgen op een USB stick). En laat het alsjeblieft gewoon een foutje zijn geweest, dat de zorgen voor niets zijn, dat ik niet ook dit jaar geen medische kermisattractie hoef door te gaan, en gewoon weer mijn eigen pad kan leren belopen met alles wat daar bij komt. Want wat zou het betekenen als het wel het geval is? Nieuwe medicatie? Weer de hele hormoonshit veranderen, weer puberen? Geen idee. Ik vind het nu net zo fijn, en dan krijg je toch weer “per ongeluk” te maken met zo’n medisch dingetje. Het is gewoon klote; wil je wat goed doen, dan word je opnieuw geconfronteerd met je medische toestand.
Ik heb het dan ook wel even gehad met die medische onderzoeken of bevolkingsonderzoeken. Waarom zou ik daar nu nog aan willen meedoen? Elke keer is er blijkbaar wel iets. En om eerlijk te zijn, vind ik het nu wel prima wat ik al heb moeten slikken. Laat me maar gewoon op het medische vlak maar even weer met rust… Dus ik hoop gewoon dat het een foutje was… Maar ik heb er bad feelings over na de laatste ervaring…