Inmiddels zijn we alweer een maand verder sinds de laatste blog. Het was dus inmiddels wel tijd weer voor een nieuwe blog. Ik had sowieso het idee om nog wat binnenkort te gaan schrijven over mijn terugblik op mijn vrijwilligerswerk bij de Nederlandse Klinefelter Vereniging, maar daarover is nog geen afsluitend gesprek geweest met het bestuur, dus daarop kan ik…
onvruchtbaar
Het is inmiddels een paar maanden geleden dat ik van een jongedame een e-mail kreeg. Ze had een jongeman ontmoet met het syndroom van Klinefelter en de relatie begon serieuzere vormen aan te nemen. Ik dacht de laatste weken vaker aan de e-mail en dat ik haar beantwoord had: dit zal mogelijk voor veel meer jongeren spelen, dus ik vroeg haar…
Ach het is weer zover, ik had eerder deze week al eens erover bericht een beetje in een blog, vrouwen met klapperende eierstokken, wat moet je ermee… Ik ben nu sinds twee weken weer eens lid geworden van Lexa, een datingsite. Allemaal leuk en aardig, maar als lid word van zo’n site en je ervoor betaald ga je er (tenminste,…
Die gedachte houd me nu al een paar dagen bezig, eigenlijk door de gebeurtenis van een vriendin waar de vader van een agressieve vorm van kanker heeft… Wat nu als iedereen die ik lief heb, er niet meer zou zijn, mijn oma’s en opa’s zullen eerst gaan, gevolgd door mijn (nu nog) jonge ouders (ze zijn pas 43 en 47)….
Het is weer écht de decembermaand, oftewel: de zielige kindjes campagnes waaraan de overheid flink mee betaald. De rest van het jaar vermijd ik het altijd al zoveel mogelijk, niet omdat ik het zo lastig vind zielige kindjes te zien, wel omdat ik het zo lastig vind omdat het mij elke keer weer herinnert aan het feit dat ik geen…
Een nieuw jaar, dus nieuwe kansen. Althans, dat zie ik dan maar zo. Veel mensen hebben goede voornemens en in het boek Ik en mijn Klinefelter schreef ik al enkele van mijn voornemens om toch mijn soort van kinderwens in vervulling te laten gaan. Eén van de manieren waarop ik dat zou kunnen verwezenlijken, is door de Kindermassage als bijscholing…
Echt even weer zo’n frustratie-blog komt er nu weer uit mijn handen. Ik ben het even zo zat dat mensen zoveel dingen vanzelfsprekend vinden. Zo vanzelfsprekend en dan vervolgens niet door hebben dat ze door die vanzelfsprekendheid andere mensen kwetsen of pijn doen. Het normaal vinden van dingen die voor hunzelf “normaal” zijn. Persoonlijk vind ik dat altijd maar een…
Soms denk ik wel; zou het aan mij te zien zijn dat ik onvruchtbaar ben? Is het zo duidelijk dat ik opeens overal gesprekken opvang van mensen die het over onvruchtbaarheid hebben? Het is eigenlijk maar de tweede keer pas dat het me zo expliciet opviel in dit jaar dat iemand erover had. Vorig jaar had een meisje erover dat…