Wie mijn blog de laatste maanden heeft gevolgd, wist het waarschijnlijk al wel…, dat ik de laatste maanden niet zo lekker meer in mijn huis woon en werk door (inmiddels) langdurige burenoverlast. Vorige week kwam het ineens in een stroomversnelling terecht…
Vorige week woensdag werd ik plots gebeld door de woningbouw. Ik had al even geïnformeerd omdat de betroffen woning eerst voorlopig geaccepteerd was door een ander en toen niet meer, dus wilde even laten weten dat ik in elk geval de interesse heb in die woning, na zeker 2 jaar gemiddeld om de maand het alarmnummer te moeten bellen, zie ik het zeker als een nieuwe start. Ik kon woensdag gelijk kijken in de woning, maar was helaas die dag verhinderd om nog te gaan kijken door andere afspraken.
Ik haalde donderdag daarom de sleutel op bij de woningbouw en kon ik zelfstandig de woning in om te bekijken. Ik zag al gelijk mogelijkheden en zo lelijk was het niet opgeleverd (ik stond in het beginsel op nummer 12 voor deze woning), dus ja: ik werd er wel blij van. Later die middag ging mijn moeder nog even mee, zodat zij haar blik erop kon werpen. Uiteindelijk heb ik ja gezegd op de woning en kon ik vorige week vrijdag de nieuwe overeenkomst tekenen en de sleutels meenemen. Het ging dus even in een razend tempo. Ik had al meermaals overdacht hoe ik dan zou moeten handelen, omdat het bij mij niet alleen een verhuizing is van mij als privé-persoon, maar ook de massagepraktijk aan huis. Dus feitelijk begin je dan aan 1 verhuizingen. Prioriteit 1 was dan ook van mij de klanten informeren en ben ik deze afgelopen week van maandag tot en met vrijdag dicht geweest, morgen ga ik nog open op het huidige adres en vanaf volgende week woensdag op het nieuwe adres. Dit om klanten eigenlijk het minste hinder te geven van de verhuizing en wel alles klaar te kunnen maken. Wat nog het meest lastige is, is tijdens deze sinterklaasperiode ook nog bestellingen te verwerken voor de webwinkel: maar ik moet zeggen, het lukt aardig door twee dozen niet af te plakken, waardoor de bestellingen gewoon verwerkt kunnen worden.Inmiddels is alles geverfd en is mijn vader (is ook zijn vak) begonnen met het leggen van de vloeren en dergelijke.
Ook zijn al een flink aantal verhuisdozen overgebracht naar de nieuwe locatie. Het zijn nu nog de laatste dingen die dan ingepakt moeten worden, en natuurlijk de grote dingen (bank, koelkast, wasmachines e.d.) moeten nog overgebracht worden. Maar ik denk zelf dat dat zondag, maandag of dinsdag gebeuren gaat. Dinsdag word in elk geval de internetverbinding opgeleverd op mijn nieuwe adres, dus hoop daardoor zo min mogelijk vertraging te gaan bieden in de bezorging van bestellingen. De vertraging die nu oploopt is hooguit 1 dag, wat ik persoonlijk te overzien vind.
Het zijn dus nog de laatste dingen die gedaan moeten worden. Ik ben daarom iets later dan “normaal” met mijn blog over zorgverzekeringen en wat handig is bij het syndroom van Klinefelter. Ik verwacht dit in de tweede week van december te kunnen schrijven voor jullie. Nog even geduld dus met betrekking tot dat.
Nog meer tofs…
In Groningen vinden ze het in de gemeente belangrijk om jongeren vrijwilligerwerk te laten doen. Om dat nog meer te stimuleren en bekender te maken, hebben ze in Groningen het project “Jong goud” waarbij je de vrijwilligersuren mag doorgeven om zoveel mogelijk vrijwilligersuren te verzamelen met alle jongeren in de gemeente. Gisteravond was dan ook de “Jong Goud Rewards” waar de wethouder van de stad het getal bekend maakte. De organisatie had de doelstelling om 25.000 vrijwilligersuren te behalen, daar op hetzelfde moment in Amsterdam ook het project ging lopen en zij 100.000 vrijwilligersuren hadden, is Groningen vier keer zo klein ongeveer en kwamen ze uit op dit aantal uren.
Uiteindelijk is het aantal uren dik verbroken, want in de afgelopen 7 maanden hebben de jongeren (14 tot en met 26 jaar) in de gemeente Groningen maar liefst 131.083 uren vrijwilligerswerk. In Amsterdam heet het project “Trots op mijn actie” en heeft “slechts” 101.026 uren vrijwilligerswerk opgeleverd. Je kunt dus stellen dat de Groninger jeugd een stuk meer aan vrijwilligerswerk doen en meer waarde hechten hun passie te delen, en als oer-Groninger, ben ik daar toch wel trots op. Mijn uren heb ik vooral gehaald met al mijn activiteiten voor het Klineforum en de Nederlandse Klinefelter Vereniging en heb ik 1.000 uren aangegeven, want dat zit er, met inmiddels mijn 2,5 jaar forumbeheerder zéker wel in.
Houd het hier dan op? Nee! Zeker niet. De gemeente Groningen stimuleert jongeren zich maatschappelijk in te blijven zetten, zo kan ik als jongere tal van workshops volgen om mijn kwaliteiten te benutten en te ontwikkelen in de vorm van workshops. Daarnaast is het aanbod gemaakt door de wethouder gisteravond om eens een kijkje achter de schermen te maken op het gemeentehuis bij een raadsvergadering, iets wat mij wel weer leuk lijkt.
Hier hou ik het voor nu even bij. Tot binnenkort 🙂