Waar de trend de laatste jaren in zowel de zorg als de WMO is geworden om mensen zo lang als mogelijk zo zelfredzaam mogelijk te houden is de nieuwe stijl waarop attractiepark Slagharen omgaat met mensen met een beperking, mij een doorn in het oog. Ik had begin dit jaar een abonnement afgesloten, omdat ik al had gelezen dat ik bij constatering van autisme, zelf gebruik mag maken van de prikkel-arme ingangen bij attracties. Nu ongeveer een maand geleden is dit beleid ineens veranderd: in plaats van dat je indien je een begeleider hebt, dat die mee kan, is het nu verplicht gesteld door attractiepark Slagharen om een begeleider mee te nemen. En om het nog leuker te maken: die mag dan gewoon de volle prijs betalen.

Het was zo mooi geweest. Juist vanwege mijn autisme en de alexithymie vind ik het heerlijk om lichaamssensaties te voelen. En de beste plek daarvoor is toch in een attractiepark. En het mooie was ook nog, ik kon dat alleen doen. Waar ik geen mensen in mijn sociale netwerk hebben die ook deze voorliefde hebben, een perfecte uitkomst dus. Tot en met juni ben ik best vaak heen geweest, denk bijna om de week wel. Juist omdat het voelen in het lichaam ervoor zorgde dat ik niet in mijn hoofd blijf zitten in gedachten te malen en malen. Dat maakt het uitje naar een attractiepark prettig, ondanks dat je ook nog best moet inleveren op de energie. Want met mijn triggers of prikkels, heb je dat sowieso door mensen of de (luide) themamuziek. Het aanbieden van het betreden van de attracties via de uitgang was een verademing. Ik vind het niet erg om te wachten op mijn beurt. Zeker niet! Maar het verschil is groot als je wacht tussen de mensen, die met elkaar praten, waar er voor, zij, naast en achter je wat gebeurd, je continu alert bent. Dat vraagt enorm veel energie en leidde er ook toe dat ik binnen een uur (op zijn snelste) al een bonkende hoofdpijn ervaarde, die ik door gebruik van de prikkel-arme ingangen niet had. Dan kon ik tenminste op 1 dag alle attracties doen die ik wilde doen of waarin ik mijn lijf uitdaagde in lichaamssensaties.

Mindervaliden regeling tot 1 augustus

De mindervaliden regeling, ofwel waar ook mensen met autisme gebruik van mochten maken, was gewoon duidelijk. Op vertoon van de autipas (die je alleen kunt krijgen wanneer je een diagnosedocument meestuurt met je aanvraag) kon je bij de gastenservice een bandje krijgen waarmee je gebruik mag maken van de uitgangen.

Op de webpagina van attractiepark Slagharen stond bij de begeleiding altijd bovenstaande tekst. Op de pagina way-back-machine is nog op 16 juli 2023 te lezen dat de pagina bovenstaande tekst hanteerde. Een duidelijke uitleg, maar zorgde er dus voor dat ik zelfstandig een attractie zou mogen betreden. Ik ben in die zin ook in zoverre zelfstandig, maar ben gebaat bij minder prikkels om te voorkomen dat ik overprikkeld raak of in een uiterst geval niet meer kan functioneren.

Nieuwe regeling in het nadeel voor mensen met autisme

De nieuwe regeling voor mensen met autisme is echt in het nadeel voor iemand met autisme. De website van attractiepark Slagharen laat momenteel het volgende zien:

En zo werd van een optie tot een begeleider het nu verplicht gesteld dat de begeleider mee gaat. Er is totaal niet nagedacht over het feit dat mensen met autisme vaker een kleiner of geen sociaal netwerk hebben en dat deze vereiste in praktische zin niet tot nauwelijks haalbaar is. In mijn eigen netwerk heb ik niemand die aan bovenstaande wil en kan voldoen en dat zit hem ook deels in het feit dat ik graag in attracties ga die over de kop gaan en de begeleider daar niet in mee wil gaan. Ook dat maakt dat het vinden van een vrijwilliger via zoiets als Humanitas, WMO, NL voor Elkaar e.d. tot op heden totaal géén resultaten opleveren. Maar liefst 3 organisaties hebben geïnformeerd onder hun vrijwilligers en geven aan hier niemand voor te hebben kunnen vinden.

In feite betekent de vernieuwing van de regeling dus een verslechtering van de regeling. Want zo stelt attractiepark Slagharen: indien je geen begeleider hebt, moet je via de gewone wachtrij de attractie betreden. Dus dat betekent geen prikkel-arme ingang meer, maar ook binnen een uur tot hooguit 2 uur dermate overprikkeld zijn dat ik wel naar de auto moet gaan, eerst weer bijkomen en dan pas naar huis kunnen rijden. En dan is het ten opzichte van de maatschappelijke trend ook nog dat je nu meer afhankelijk word van anderen om zelf je ontspanning te vinden.

Ik vroeg dan ook bij Slagharen wat dit voor effect heeft voor de entree van de begeleider. Zeker omdat nu verplicht word gesteld dat je een begeleider nodig bent om de attracties te betreden is het minste wat ze kunnen doen daar een gereduceerd tarief voor aan te bieden. Niets is minder waar. De begeleider moet een geldig entreebewijs hebben en daar is geen gereduceerd tarief voor. Dus met een beetje pech als ik al een vrijwilliger zou vinden, betaal ik niet alleen mijn eigen kaart (nu verwerkt in een seizoenskaart), maar ook die van de vrijwilliger. Ofwel: je word er ook nog eens financieel bij benadeeld. Iets wat bij bezoekers zonder beperking geen vereiste is om een tweede persoon mee te nemen. En als je dan als je dan al niet steeds dezelfde vrijwilliger kan meenemen, dan zou het fijn zijn dat er een soort begeleider-abonnement zou komen die niet op naam staat maar alleen in combinatie met de mindervalide kaart gebruikt kan worden. Anders heeft een abonnement voor de mindervalide eigenlijk geen nut meer. Helaas heb ik niets vernomen over of dit wat is voor deze suggestie.

Ik vraag me dan ook wel af in hoeverre dit wettelijk ook mag, dat ze het verplicht stellen een begeleider mee te nemen (tegen de volle tarieven) ten opzicht van mensen zonder een beperking, als ik het juridische kader Wet gelijke behandeling handicap of chronische ziekte meeneem, om nog maar niet te spreken over de Universele rechten van de mens, welke stelt;

Artikel 27

Eenieder heeft het recht om vrijelijk deel te nemen aan het culturele leven van de gemeenschap, om te genieten van kunst en om deel te hebben aan wetenschappelijke vooruitgang en de vruchten daarvan. 
Eenieder heeft het recht op de bescherming van de geestelijke en materiële belangen, voortspruitende uit een wetenschappelijk, letterkundig of artistiek werk, dat hij heeft voortgebracht. 

Heel zwart-wit kun je denken; ja, je kan toch naar het attractiepark alsnog. Ja, dat is wél zo. Maar dan komt de kanttekening: als ik zo snel overprikkeld ben, is er weinig aan te genieten.

Reactie attractiepark Slagharen

In de e-mail correspondentie n.a.v. mijn klacht omtrent de nieuwe regeling stelde de medewerker dat de regeling zeer duidelijk is en geen aanpassing nodig heeft, ondanks het wijzen op het gegeven dat het op de website, voorafgaand op mijn bezoek van 12 augustus, nog de oude webtekst op de website vermeld stond. Dit is na mijn e-mail correspondentie ook aangepast naar de nieuwe teksten. Op de juridische kaders heeft attractiepark Slagharen op dit moment nog geen antwoord gegeven.

Reactie op deze blog

Vier dagen voor de publicatie van deze blog heeft attractiepark Slagharen een preview gekregen op deze blog met het verzoek, indien zij wilden reageren, dit uiterlijk 1 september 2023 te doen. Hier heeft het park gebruik van gemaakt. Ik heb hierin een telefonisch gesprek gehad met Erik Veenstra, commercieel manager bij attractiepark Slagharen. Hij gaf aan in het gesprek dat de regel eigenlijk altijd al aan de orde was, maar niet zo scherp werd verwoord in de communicatie. Dat is nu wel gebeurd en gecommuniceerd naar het personeel op het park. Bovendien gaf de manager aan dat de regel is gesteld vanwege de veiligheid en mensen met autisme in paniek kunnen raken. Dus ik reageer: “Maar als ik zelfstandig de attractie wil betreden, moet ik met mijn autisme dus via de normale wachtrij, dan mag ik ineens wél de attractie betreden alleen. Maar in de normale wachtrij zijn veel meer prikkels aanwezig dan via de prikkel-arme wachtrij (de uitgang), dus is er een groter risico op paniek. Hoe maakt dat het verschil?” waarop het inhoudelijke antwoord uitblijft. De manager geeft aan het standpunt te begrijpen als je iemand bent met autisme, zonder sociaal netwerk of iemand die met je mee wil, dit een probleem is. Hij geeft daarin ook aan dat Slagharen niemand wil uitsluiten en daarom dit probleem intern wil bespreken. Op welke termijn dit zou gaan gebeuren, is onbekend. Zodra hier een besluit over volgt, is zo afgesproken, dat dit word teruggekoppeld naar mij en ik zal dit hieronder updaten. Ik heb daarbij de suggestie gedaan om wellicht met verschillende kleuren bandjes te gaan werken, waarbij er ook een mogelijkheid bestaat om zelfstandig, prikkelarm, attracties te kunnen betreden.

Tot die tijd is het ondanks het geldende abonnement, geen prettig verblijf in het attractiepark mogelijk, tenzij er ineens begeleiders opstaan die ook mee willen in de attracties.

Deel dit: