syndroom van klinefelter
Inmiddels is de operatie alweer vier weken geleden. Eigenlijk gaat de tijd best snel en ik heb me nog amper verveeld in de afgelopen weken en dat lijkt me op zich al een goed iets, want had dat van mezelf wel verwacht dat ik dat zou gaan doen. Natuurlijk heb ik ter plekke wel verschillende bezigheden voor mijzelf bedacht, maar…
Ja, dit is dan de 50e blog over het syndroom van Klinefelter en hoe ik deze meemaak. Het begon allemaal nadat ik besloten had het boek Ik en mijn Klinefelter te gaan schrijven en op 19 november 2011 besloot ik de eerste blog hier te posten. Inmiddels zijn we bijna negen maanden verder, en zijn we inmiddels tot deze 50e…
Gisteren had ik dan de controle-afspraak in het ziekenhuis. Tijdens deze controle, wat een soort van routine is word twee weken na de operatie gecontroleerd hoe het is gegaan en of het goed heelt. Ook werden de hechtpleisters, die de huid naar binnen trekt en daardoor je niet met hechtingen loopt te knoeien.
Afgelopen woensdag was, zoals je eerder hier kan lezen, mijn operatie om de borstvorming te verminderen cq. weg te halen. De nacht voor der operatie en de twee nachten na de operatie was ik nog bij mijn ouders en ontdekte ik al wel dingen die ik beter even kan laten, maar nu je thuis komt, ontdek je eigenlijk nog meer…
Op 21 maart jl. heb ik al eens een open brief gestuurd naar minister Opstelten (veiligheid). Een week of 2 geleden kreeg ik dan als antwoord dat de brief wat verlaat was en nu had ik dan toch een definitief antwoord gekregen. Voordat ik overga tot mijn eigen reactie, heb ik de brief onderstaand overgenomen;