Naja, eigenlijk bijna vrij. Inmiddels is de operatie zes weken geleden en heb ik vandaag mijn nacontrole gehad. Opzicht was de wondgenezing goed, behalve dan bij mijn linker tepel waar zich nog een wondje bevind. Maar waar ik zelf al heel blij mee ben: de compressiehemd mag af!
De compressiehemd was de afgelopen weken namelijk helemaal niets aan: de hemd op zich bevat al materiaal wat de boel strak houd, maar naast strak, houd het het geheel ook erg warm. Met de warme dagen van onder andere afgelopen weekend, was het een en al zweten in het hemdje. Dat kon ook totaal niet zonder, een kleine wandeling veroorzaakte al zweet, omdat de warmte niet weg kon. Dat zorgde er ook voor de het wondje bij mijn linker tepel, wederom open ging, na een week helemaal droog en zonder gaas te kunnen, moest ik opnieuw vetgaas + gaas gaan toepassen.
Tot afgelopen zaterdag/zondag, toen werd ik wakker en had er wat kleine bloeddruppels gelekt in de compressiehemd en ben ik weer gestart met actieve wondverzorging. De wond is gelukkig wel oppervlakkig, maar ik kreeg van de plastisch chirurg daarvoor vandaag wel siliconen pleisters mee. Wat ik dan ook wel weer humor vind (is mijn eigen hersenkronkel) is dat ze mijn tieten verwijderen, maar siliconen erop doen. Maar dat is echt weer iets waar ik dan aan denk.
Maar wat dus nu wel zo is: het compressiehemd mag af en dat betekent ook meer bewegingsvrijheid. Tegelijkertijd zal ik er ook aan moeten wennen, wand het hemd heeft naast de druk, ook steeds ondersteuning gegeven aan de de borstspieren tijdens het bewegen of in mijn geval specifiek ook het masseren. Het opbouwen en aansterken van weefsels kan nu namelijk weer echt beginnen. Want dat is sterk verslapt omdat ik het niet mocht gaan trainen. Zeker voor mij, als masseur, moeten bepaalde weefsels gewoon sterk genoeg zijn en ja, het blijft ook de eerste tijd nog gevoelig. De chirurg zegt dat ik vanaf nu daar nog een half jaar tot een jaar voor moet gaan uittrekken. Naja; prima. Ik ben er nog niet over uit of ik naar de fysio ga, gezien ik over veel kennis zelf beschik. Maar wat ik wel erg prettig zou vinden, is dat de spieren, met name bovenop het schouderblad, de musculus infra spinatus losgemaakt kan worden. Deze spier heeft de afgelopen 6 weken steeds een band om gezeten die de boel erg strak trok en is erg gevoelig en stijf. Dus dat is iets waarvoor ik mogelijk ook nog naar een collega ga.
Daarnaast zal gehele hand, arm en schouder combinatie weer getraind moeten worden zodat ik deze zwaarder kan belasten. Gelukkig zijn er verschillende oefeningen die ik zelf ken, maar het is een kwestie van opbouwen: en zal voor mijn gevoel heel laag moeten beginnen om bijvoorbeeld mijn biceps en triceps opnieuw te trainen.
Omdat de wondjes nog niet helemaal dicht zijn, moet ik me over 4 weken weer melden bij de chirurg, zodat er wederom een controle plaats kan vinden en of het wondje dan voldoende hersteld.
Tegenslag
Toch is er een tegenslag in het geheel. Negen dagen voor de operatie kreeg ik dus te horen dat ik nog compressiekleding moest aanschaffen. In korte tijd moest ik dit gaan realiseren zodat ik de compressiehemd voordat ik geopereerd werd, binnen zou hebben, maar ook moest regelen bij de zorgverzekering, gezien daar normaal een machtiging voor moet komen. De zorgverzekeraar gaf aan dat het in dit specifieke geval ook achteraf mogelijk was, maar dan moest ik een begeleidende brief, samen met de factuur en een brief van de chirurg opsturen. Vorige week woensdag kreeg ik dan eindelijk bericht van de zorgverzekeraar: het compressiehemd werd niet vergoed (á € 128,82). Nadat ik de Zilveren Kruis Achmea hierover had gebeld, gaven ze als antwoord dat ik de factuur bij het ziekenhuis moes declareren, gezien het een hulpmiddel was die korter dan 6 maanden gebruikt moest worden. Daarnaast zeiden ze dat ik het dan maar verkeerd begrepen had, dat ze dan 70% hiervan zouden uitkeren na de gewenste stukken op te sturen.
Vervolgens is het ziekenhuis gebeld, die weer aangaf dat de zorgverzekeraar het moet vergoeden, omdat het ziekenhuis alleen de behandelingen declareert en niet de hulpmiddelen bij behandelingen. Ook de chirurg gaf vandaag aan dat vaak de patiënt het zelf moet bekostigen. Wat ik een zeer vreemde constructie vind, met name omdat het niet erbij is verteld van te voren, of heel laat in elk geval.
Ik heb afgelopen zondag dan ook een e-mail gestuurd naar het consumentenprogramma Kassa, want ik vind dat we in Nederland al genoeg betalen aan zorgkosten en als je dan dergelijke zorgkosten maakt, dat je deze ook volledig vergoed moet kunnen krijgen, zeker omdat het op zich geen klein bedrag is. Ik zal nog wel mijn compressiehemd proberen te slijten op marktplaats, maar omdat het een vrij specifiek hulpmiddel is, verwacht ik niet dat het direct zal verkopen.