Ja, je zou kunnen denken dat slaapapneu en BED met elkaar van doen hebben, immers doet de slaapapneu zich voor in een bed (normaal gesproken), maar helaas… In deze context gaat het niet op. Ik ben sinds deze week weer “rijker” met twee verschillende medische diagnoses. Of ik er blij mee moet zijn? Dat betwijfel ik. Ik weet nog dat ik jaren geleden op een lotgenoten dag voor Klinefelter schreef, dat het slaapapneu niets is voor mij. Helaas moet ik er toch aan geloven dat ik het nu heb. Al heeft dat alles te maken met de diagnose BED.
Diagnose: lichte slaapapneu
Het is al maanden dat ik slecht slaap of eigenlijk: dat ik continu heel erg moe ben. Nu is het wel een stormachtig jaar geweest met opleidingen afronden, nieuwe werkgever etc., maar daarvoor ben ik ook eerst naar de endocrinoloog geweest, waar de tekorten van testosteron en vitamine D aan het licht kwamen. Daar kon ook de vermoeidheid uit voortkomen, maar in de tussentijd sliep ik ’s nachts steeds minder, vaker wakker voor korte momenten en daarom ben ik half december naar de huisarts gegaan met de boodschap: ik moet wat interventies doen in mijn lichaam, want het gaat niet goed zo, de vermoeidheid was daar één van waarna de huisarts een korte voormeting deed (met een horloge die ’s nachts de saturatie meet). Daaruit bleek al dat ik een aantal ademstops per minuut had.
Hierop volgens ben ik doorverwezen naar het slaapcentrum van het Martiniziekenhuis in Groningen. Eerst via een webcamconsult met een longarts, vervolgens heb ik zo’n 2 weken geleden “geslapen” met kabels etc. om. Hoewel geslapen… Dat is een groot woord, want in feite was het een beroerde nacht. Van de week had ik dan het uitslaggesprek bij de KNO arts. Hier is uit gekomen dat ik in deze nacht toch nog een gemiddelde heb van 10,4 ademstops per uur. Hiermee valt het onder een lichte slaapapneu. Er is gekeken naar vervolgens mijn keel en neus, waarbij uiteindelijk ervoor is gekozen om CPAP apparatuur in te zetten als therapie. Ik had in eerste instantie stiekem gehoopt op een MRA beugel, omdat ik al gewend was aan het dragen van een splint (tegen tandenknarsen) en in dat opzicht voor mijn gevoel dan een minimale verandering was geweest. Helaas maakt mijn bouw van de kaak een te klein verschil dat een beugel afdoende zou zijn. Dus, we gaan over naar CPAP apparatuur wat in feite steeds lucht blaast om de luchtpijp open te laten staan. Dit word waarschijnlijk tussen nu en twee weken geleverd. Daarna mag ik het 6 weken proberen en word er gekeken naar het resultaat.
Hoewel het beleid wel breder is, is eigenlijk het eerste deel van belang dat ik ga afvallen. Echter in combinatie met een slechte slaap en de vastgestelde BED, is dat geen directe oplossing. Wat het ook niet makkelijk maakt is dat er door de huidige corona maatregelen veel sportfaciliteiten gesloten zijn. En ik ben ok niet het type dat in koud of nat weer denkt “Ah, lekker, ik ga een wandeling maken”.
Wat is nou dat BED?
BED is de afkorting voor Beinge Eating Disorder, de andere diagnose die deze week gesteld is. De kenmerken van BED zijn met name eetbuien als gevolg van omgaan met emoties in de breedste zin van emoties. Dit kan zowel positief als negatief zijn. Een belangrijk onderscheid is dan wel dat het overmatige eten niet persé lekker eten is, het is eten in korte tijd zonder echt na te denken over hoe het smaakt. Daarnaast word er niet gecompenseerd achteraf door bv. extreem te sporten. Wel kenmerkend is dat er achteraf een gevoel van schaamte is of in mijn geval toch weer een grote schuldgevoel. Echter heb ik er momenteel gewoon geen grip op. In de meeste gevallen gebeurd het toch wat stiekem. En ondanks dat ik niet echt honger heb, eet ik toch wel.
Het gaat ook echter hand-in-hand samen met de slaapapneu, want het gevolg van BED is dat ik toch aankom. Het was de vraag ook bij de huisarts half december dat ik nu toch wel eens op een duurzame manier wil gaan afvallen en niet wéér een dieet begin waarna ik weer afval. Met het aantal diëtisten wat ik inmiddels wel niet versleten heb, heb ik ook geen vraagstelling meer op het gebied van wat nu gezond eten is of niet. Sterker nog: ik weet dat heel goed in het rationele, maar als ik een eetbui heb, dan pak ik van alles, maar dat ik me van alles en hoeveelheden bewust ben, zeker niet op dat moment. Dat besef ik helaas pas naderhand. Om deze reden heb ik daar ook hulp bij nodig. Niet van een diëtist, maar met een andere aanpak op het psychologisch vlak. Hoe dat precies gaat weet ik nu niet, ik weet dat ik nu ben doorverwezen naar de gespecialiseerde GGZ bij PsyQ in Groningen waar zij gespecialiseerd zijn in eetstoornissen, wat dit in feite is. De wachttijd is echter maar liefst 5 maanden. In de tussentijd zal ik daarom begeleid worden al door een leefstijlcoach vanuit het ziekenhuis als onderdeel van het slaapcentrum.
De NOS maakte al eens een rapportage over BED, die ik hieronder graag deel:
Slaap en overgewicht
Echter is niet onder stoelen en banken te schuiven dat bij slecht slapen, gewichtstoename een gevolg is. Daarom is ook door het team van het slaapcentrum besloten om nu eerst de focus te leggen op het verbeteren van de slaapkwaliteit en in te zetten op doorslapen. Tijdens de slaap worden twee hormonen geproduceerd, leptine en ghreline. Leptine zorgt ervoor dat je een vol gevoel hebt en ghreline geeft aan wanneer je trek hebt. Echter worden deze stoffen vooral geproduceerd in de remslaap en juist daar kom ik niet aan bij de slaapapneu. Gevolg is dat er meer ghreline in het bloed is en minder leptine en dat geeft ook de continu trek hebben-prikkel. De diagnoses hebben daarmee dan ook alles met elkaar van doen.
Het is daarmee ook een kwestie om de vicieuze cirkel te gaan doorbreken, dat maakt ook dat de slaap verbeteren een eerste vereiste is. Ik ben dan ook wel heel benieuwd met wat het gaat doen voor me, maar vooral of ik me ook weer wat fitter ga voelen. Want eerlijk is eerlijk, als je je al maanden lang zo moe voelt, is dat ook een aanslag op de kwaliteit van leven.
Het zal nog wel een pittig traject worden vrees ik, maar vooral die wachttijd, dat maakt het toch wel een dingetje.