Van mijn kant weer eens een update, het is wederom een gecombineerde blog van verschillende zaken, er is namelijk nogal wat gebeurd weer in de afgelopen twee weken, waarover ik je graag wil vertellen. Lees je mee?
Jaarlijkse controle
Vandaag had ik de jaarlijkse controle weer bij de endocrinoloog. Ik had oorspronkelijk in januari al afgesproken, maar om dat het toen zo aan het vriezen en ijzelen was in Groningen en code rood was afgegeven, werd de afspraak verzet. Eigenlijk was de afspraak zelf vandaag heel vlot en kort. Mijn endocrinoloog begint altijd met de vraag hoe het gaat en tja, dat is -inmiddels- eigenlijk weer goed. Ook met mijn dosering tostran ben ik wel tevreden. Ik doseer zelf mijn testosteron heel sterk op mijn gevoel af. Dus op dagen waarbij ik weet dat ik veel concentratie nodig ben doseer ik wat bij, terwijl op een lazy sunday waar ik uitslaap en niet veel doe juist weer minder doseer.
Daarna hebben we de bloeduitslagen besproken van 28 december 2015 (zo lang was het al weer terug dat ik bloed had laten afnemen) en eigenlijk waren alle bloedwaarden in de referentie van mijn leeftijd helemaal prima, zowel in de cholesterol en glucose waarden. Mijn bloeddruk had de knappe co-assistente opgemeten met 147/92. De arts gaf aan dat het prima was, dan zou het wel zo zijn. In mijn beleving is het aan de hoge kant, maar misschien had de endocrinoloog het beter dan ook zelf kunnen opmeten in plaats van de co-assistente :P. De testosteronwaarde was 10,17 nmol/l, ietwat lager dan de norm die in het ziekenhuis word aangehouden, maar ik zit er niet zo mee. Ik vind het wel prima op dit moment.
De endocrinoloog vroeg ook of mijn huisarts dan niet de controles kan overnemen. Ik gaf aan dat ik de enige patiënt ben met het syndroom van Klinefelter in zijn praktijk en het eerder andersom is, dat ik mijn huisarts vertel wat Klinefelter-aspecten zijn of wat niet. Ik heb dan ook aangegeven dat ik het onverstandig vind als mijn huisarts de controles zou overnemen. Dus er is nu besloten om volgend jaar weer -net als voorgaande jaren- terug te komen in het ziekenhuis.
Afscheid oude job
Vandaag was tevens de laatste keer dat ik in loondienst werkte voor de rijksuniversiteit Groningen. Het was ook wat dubbel wat dat betreft, want enerzijds moest ik al eerder weg, dus echt een afscheid heb ik niet genomen. Maar daarnaast besef ik het ook nog niet goed, omdat het vrij snel is gegaan allemaal. Er is al wat langer wat spanning op de werkvloer (verschillende omstandigheden, o.a. reorganisatie/overname en persoonlijkheden) en zo’n twee-drie weken geleden maakte ik dan ook de harde besluiten om even flink aan de bel te trekken om elders te gaan solliciteren. Dat ging dus vrij rap en heb ik inmiddels ook al een overeenkomst voor een nieuwe opdrachtgever getekend. Maar omdat het allemaal zo snel gaat, is het besef dat het de laatste keer was, nog niet helemaal binnen gekomen bij mij. Ik had het stiekem wel gehoopt, maar dan gaat het toch ineens nog vrij vlot.
Start nieuwe job
Wat ga ik dan nu doen? Ik hoor het je bijna denken… Nou, iets heel anders… Werkte ik afgelopen jaar nog in de spoelkeuken, maak ik nu de ommezwaai naar juist weer een wat maatschappelijke functie waarbij ik meer contact heb met mensen, iets wat ik wel mistte in de spoelkeuken. Vanaf donderdag gaat mijn nieuwe overeenkomst in (dus even een paar dagen vrij nu) naar de functie als thuishulp. Daarbij is het niet alleen de cliënt(e) helpen in de huishouding, maar gezien de ontwikkelingen in de zorg ligt er ook de taak de cliënt(e) te coachen om de zelfredzaamheid te vergroten. Er zijn twee doelgroepen, één die al de indicatie heeft om gecoacht te worden en de andere doelgroep is de doelgroep die klassiek gewend is dat er hulp komt in de huishouding en that’s it. Juist bij die doelgroep lijkt het me wel super interessant om het proces te zien of je met subtiele veranderingen ook de cliënt kan bijsturen om langer thuiswonend te kunnen blijven. Ik kijk er dan ook wel echt naar uit om hierin te beginnen. Het is ook wel bijzonder te noemen: ik had best veel sollicitaties verstuurd in de afgelopen weken, maar ik had de afgelopen week al 2 gesprekken gehad, 1 waar ik dus nu het contract heb getekend en de ander die ik mag bellen op het moment dat ik weet welke uren ik nog vrij heb om te kijken of we dan nog samen in gesprek kunnen. Maar daarnaast werd ik vandaag ook nog eens gebeld door een derde organisatie. Hier zit dus nog wel voldoende werkgelegenheid in.
Natuurlijk: zelfontwikkelingsproces
Nu ben ik eigenlijk al een tijdje bezig met een zelfontwikkelingsproces (ik heb geen idee of dit een bestaand woord is, maar zo ja, is het een mooi Scrable woord). Ik had er geloof ik nog niet eerder over geblogd. Ik ben namelijk bezig met mijzelf te trainen wat ontvankelijker te worden. Dat gaat niet van de een op de andere dag, maar heeft echt wel de tijd nodig. Hoe doe ik dat eigenlijk? Ik probeer de woorden “gewoon” en “natuurlijk” zoveel mogelijk te vermijden. Dit zijn woorden die voor mijzelf (en voor ieder) voor de eigen situatie eigenlijk gelden, maar dat betekent nog niet dat dit voor de ander ook als vanzelfsprekend ervaren word. Daarnaast heb ik al langer het gevoel dat het gebruik van deze woorden de ander kan blokkeren in hun doen en laten. Een voorbeeld daarvan is dat wanneer je het gewoon vind om iets te doen en je hebt het hierover (bv. je vindt het gewoon dat het altijd goed met je gaat) dan blokkeer je voor een ander ook de mogelijkheden om hun eigen gevoel of emotie te kunnen delen. Dit is iets waar ik mij de laatste tijd steeds bewuster van word en om deze reden zoveel mogelijk de woorden gewoon en natuurlijk uit mijn vocabulaire probeer te halen. Dat is niet eenvoudig kan ik je zeggen. In het geschreven woord kan ik me nog herschrijven, maar in het gesproken woord kun je dat niet terug nemen.
Het valt mij daardoor ook vaker en meer op hoe vaak andere mensen deze woorden gebruiken, als ik dan doorvraag in een andere bewoording, namelijk de vraag te stellen “Is dit voor jou vanzelfsprekend?”, ervaar ik dat mensen dan zich niet meer raad weten, omdat het voor deze persoon dan zo vanzelfsprekend is geworden dat er niet meer over na word gedacht.
Uiteindelijk is mijn persoonlijke doel voor mijzelf dat ik meer en meer een situatie in wil gaan stappen alsof het een nieuwe situatie is, een nieuw hoofdstuk met een nieuwe start waarbij het niet vanzelfsprekend is dat het op een bepaalde wijze word gedaan. Dat is niet altijd mogelijk. Soms heb je als mens zoveel nare ervaringen opgedaan met iets of iemand, waardoor het blanco beginnen niet mogelijk is. Ook dit is iets wat ik voor mijzelf wel besef, maar het is wel iets waar ik naar toe wil werken voor mijzelf of in elk geval: zo goed mogelijk mij hierin wil ontwikkelen. Ik denk dat ik dit binnen mijn nieuwe werk juist heel goed kan oefenen ook. Gebruik jij zelf vaak woorden als gewoon en natuurlijk? En hoe komt het bij jou over als mensen deze woorden gebruiken in de communicatie met jou?
Date met een advocaat
Tenslotte heb ik in de afgelopen twee weken ook en brief ontvangen van een advocaat n.a.v. berichtgeving op deze blog over een organisatie. Hierop heb ik ook een reactie gegeven en gisteren met mijn eigen advocaat nog in gesprek geweest. Het was een verhelderend gesprek, wat ook gelijk de nodige zorgen heeft weggenomen. Ik kan hier momenteel -helaas- niet zoveel over zeggen, dit zal mogelijk op een later moment terug komen. Binnenkort zal er een gesprek volgen met deze organisatie. Ik ben dan ook benieuwd hoe het gesprek zal gaan verlopen.
Dit was mijn blog voor vandaag. Voor nu: ieder een goed weekend toegewenst!