Gisteren had ik dan de controle-afspraak in het ziekenhuis. Tijdens deze controle, wat een soort van routine is word twee weken na de operatie gecontroleerd hoe het is gegaan en of het goed heelt. Ook werden de hechtpleisters, die de huid naar binnen trekt en daardoor je niet met hechtingen loopt te knoeien.
Maar wat ik niet zo normaal vond, is ook de reden dat ik afgelopen vrijdag nog eens extra naar het ziekenhuis ging; de wond ging niet goed dicht en er zit nog steeds een gaatje, van ongeveer een centimeter, in mijn tiet. Je zou kunnen stellen dat het verwijderen van de tiet te goed is gelukt: eerst was die bol, toen moest het plat worden maar nee, we maken het gewoon hol. Ach gekkigheid. En eigenlijk vertrouwde ik het steeds niet. Dus de verpleegkundige doet normaal de afname van de pleisters en ze vroeg toen ik binnen kwam; hoe gaat het. En ik kan me mond dan niet houden en zeg dan ook; “ik denk dat het niet goed zit, ik heb een gat in mijn tiet”. Dus ze keek al een beetje verontwaardigd en zei; laat maar even zien dan. Naja, ben niet de moeilijkste, dus doe gelijk mijn shirt uit.. Nee, mocht wel even achter het gordijn staan. Ach, prima toch.
Dus ook de compressiehemd los gemaakt (is trouwens niet heel tof met dit warme weer) en ze zegt: ja, dat is een gat. En dan ben ik zo bijdehand om te zeggen; “Ja, dat had ik ook al gezien”, dus haalde ze de chirurg erbij. Dus die er nog naar kijken samen met een chirurg in opleiding en zegt hij dat het heel normaal is bij deze operatie en dat het binnen vier weken vanzelf zou gaan helen. Ik geloof dat ik hem minimaal 3 keer heb gevraagd of hij dat wel zo zeker wist, want ik geloofde hem niet (en heb er nog steeds mijn twijfels over). En volgens hem zou het ook wel zonder gaas kunnen bij het dichten. Daarna vertelde hij dat in het verwijderde weefsel niets is gevonden aan ziektekiemen en dat het verder er goed uit zag. Toen ging hij weer verder naar de volgende.
Zei zo tegen die verpleegkundige: “Die arts mag zeggen wat die wil, maar op mijn linker tiet gaat mooi gaas! Er komt nog steeds wondvocht af en no way dat dat in mijn kleren komt.” Dus ze zei al, van, prima, doe ik dan wel even. Vanmorgen heb ik lekker eigenwijs de huisarts gebeld, en met het smoesje dat ik dan vergeten was hoe ik het beste nu ook al weer de wond moest verzorgen, al wist ik het nog wel van de arts die het vrijdag verteld had, dus heb het op dezelfde voet nu voortgezet. Op de tiet met het gat, eerst een vet gaasje / zalf gaasje en daarover katoen, want dat kan gewoon echt niet open zonder gaas, dan kleeft het alsnog aan de compressiehemd. En daar is hij mij toch iets te kostbaar voor. Vroeg me achteraf ook wel af of die er ook bij had nagedacht dat je bij een compressiehemd bij een open wond, het misschien juist wel verstandig aan zou doen gaas erover te doen. Kijk, mijn rechter tiet is mooi dicht en vormd geen probleem, maar iets wat open is, dien je toch wat extra te beschermen, tenzij je letterlijk het open kunt doen zodat de wond ook echt kan genezen en indrogen, maar dat is geen optie, omdat die wond gewoon afgesloten ligt.
Wat gisteren wel heerlijk was, dat ik eindelijk weer mocht douchen en daardoor ook indirect de wond even kon schoon spoelen. Zeker met deze buiten temperaturen en het zweten (wat je ook nog meer doet doordat het hemdje gewoon vrij warm aan is) is dat extra fijn.