Afgelopen week was het weer een drukke week, veel gewerkt bij verschillende bedrijven, een training gehad in mysteryshoppen, nog wat visits meegepakt en daarnaast: nog aan het dokteren geweest. Daarover ga ik het dan ook vooral hebben in mijn blog van vandaag…
KNO arts
Vorige week donderdag moest ik voor de tweede keer naar de KNO arts voor mijn gehoor. In juni was ik voor het eerst geweest na een doorverwijzing van de huisarts. Ik had geconstateerd dat ik op rechts toch minder goed hoorde op het moment dat ik voor het slapen gaan de radio even aan zette. De vorige keer was al geconstateerd dat ik met rechts een dipje had. Om geheel uit te sluiten dat het niet door een infectie komt zoals een verkoudheid, moest ik dus een tweede keer komen.
Afgelopen donderdag was het dan zover, ik begon wederom met een gehoormeting en dit keer in combinatie met een spraakmeting, zodat ook kan worden gemeten of je de korte woorden, ook verstaat. Een normale meting is namelijk met pieptonen en wanneer je dan een piepje hoort, moet je op een knop drukken. Bij de spraakmeting word eerst een woordje aangegeven, die moet je dan nazeggen waardoor de audioloog kan nagaan of je het dus goed verstaan hebt, alsmede de tijd waarin je die informatie verwerkt of als je twijfelt, hoort de audioloog dat vanuit de intonatie van de stem.
Na de test had ik direct een afspraak met de KNO arts en dit keer zat er een co-assistent bij. Eerst werd mij gevraagd hoe het gaat, de ijsbreker in het gesprek en ik gaf aan dat ik het gevoel heb dat ik stabiel ben, want ik heb geen verdere achteruitgang gemerkt, maar ook geen vooruitgang. De arts ging nog even de binnenkant van mijn oren bekijken, waarbij dan wel op rechts gezien werd dat er een kleine verdikking is van het trommelvlies. Daarna gaf de KNO arts weer dat de hoortest eigenlijk soortgelijke resultaten liet zien als de vorige keer en dat mijn gehoorbeschadiging op rechts 23 decibel betreft dat ik niet meer hoor. Dit terwijl ik op links dus volledig hoort. Ik vroeg de arts dan ook, wat is nu stap 2, wat kan er aan gedaan worden? Daarop is het antwoord wat zowel positief als negatief te beschouwen. De arts deelde mij mee dat in dit stadium nog niets gedaan kan worden. Mijn gehoor is namelijk nog te goed voordat een gehoorapparaat enige nut zou kunnen hebben. Daarvoor zou de minimale gehoorschade een beperking moeten hebben van minimaal 35 decibel. Daarmee is het positief te noemen dat ik nog niet zo slecht ben dus dat ik een hulpmiddel nodig ben, maar aan de andere kant aangegeven word dat ik er mee moet dealen. Wel zal dit op het lijstje komen van jaarlijkse afspraken, omdat ze het in elk geval willen volgen de komende jaren, zodat indien het nodig is, er wel maatregelen genomen kunnen worden.
Over de oorzaak blijft het toch wel gissen. Persoonlijk vind ik dat ook niet zo’n belangrijke vraag. Ik vind het een belangrijkere vraag hoe ik dit verder kan remmen om verdere teruggang te voorkomen. Daarvoor zei de KNO arts dat het misschien een idee kan zijn om in de spoelkeuken waar ik werk, toch iets van gehoorbescherming te dragen. Maar dat moet ik nog even ter sprake brengen bij mijn leidinggevende op de werkplek en bij het uitzendbureau, om te kijken wat nu het meest handige is en dat ik dus even wil experimenteren met verschillende oordoppen.
Ontzettend vermoeid / disbalans
De afgelopen weken ben ik niets anders dan ontzettend moe. Ik zie hierin wel een link naar mijn verschillende uitzendwerk en de balans in rust/werk die gewoon niet goed is. Met name doordat ik dan genoodzaakt ben om werk te doen waar mijn hart niet bij ligt en het gevlieg van werkplek naar werkplek, kost me de kop dat ik buiten mijn werk, eigenlijk te moe ben om nog iets anders te ondernemen. Maar buiten dat, slaap ik ook al weken lang niet de gehele nacht meer door, ergens midden in de nacht word ik onbewust even wakker, maar slaap daarna nog wel even door. De afgelopen weken zijn het hele rare diensten geweest van invalwerk, dan ga ik al om kwart voor acht ’s ochtends weg, dan van half negen tot half twaalf was ik aan het schoonmaken bij een instelling voor kinderen met een visuele beperking en dan had ik een uurtje om van die werkplek naar de volgende te gaan in de spoelkeuken, maar moest daartussen wel dertien kilometer fietsen, dus het was dan lunchen op de fiets, even omkleden en door op mijn volgende plek, dan was ik daar van half één tot drie uur, was ik om half vier even thuis om mijn avondmaaltijd al te maken en eten, om vijf uur moest ik naar het UMCG om daar schoon te maken en kwam ik om kwart over acht – half negen ’s avonds weer thuis… Al met al ben je dan zo’n twaalf-dertien uur per dag bezig met werk, waar ik dan niet mijn passie echt ervoer en dat heeft me wel mede opgebroken, samen met eerdere diensten natuurlijk en het continu doorgaan. Dus ik had al mijn testosteronconsumptie verhoogt in de afgelopen weken. Doorgaans zit ik op 60-70 mg per dag. De afgelopen weken zat ik op 90-100 mg per dag en nam de energie niet echt toe… Iets wat ik normaal wel heb bij een verhoging. Ik denk dat het in dit geval gewoon heel sterk tegen elkaar weg te strepen was van de verhoogde consumptie ten aanzien van het gebruik.
Vanmorgen ben ik dus hiervoor bij de huisarts geweest, want in mijn ervaring kan het op twee manieren stuiten: het kan zijn dat de testosteronlevels niet goed zijn, waarbij met name interessant is of de LH waarde niet te hoog is, of mijn glucosewaarde weer heel laag zit of tenslotte dus mijn ijzerwaarde die te laag is.
De huisarts heeft mijn verhaal aangehoord en ik heb aldaar twee buisjes bloed laten afnemen zodat er een algemene checkup plaats kan vinden, maar ook dus de testosteron, LH, glucose en ijzergehalte/HB gemeten gaat worden. De LH en testosteron verwacht ik pas uitslag te krijgen over enkele weken, de overige waarden zullen wel sneller er zijn en krijg ik bericht van op het moment dat die waarden dus bekend zijn. Even afwachten dus. Daarnaast had ik ook al aangegeven dat ik afgelopen weken heel veel heb gewerkt op verschillende werkplekken en gewoon ontzettend moe ben, dat dat mijn klachten zijn en ik dus enerzijds wel denk dat het uit mijn bloedwaarden komt, maar anderzijds het werk wel degelijk van invloed is. De huisarts gaf ook aan dat het dan beter is om de komende tijd even wat gas terug te nemen. Als dan de uitslag van het bloed er is, kan er dan eventueel gekeken worden waar het bijgestuurd kan worden als het daar hem in zit. En mocht het dan niet in het bloed zitten, dan is het wel duidelijk dat het ligt in de werksituatie.
Het is voor nu dus even afwachten wat mijn bloed te vertellen heeft. Deze week doe ik het in elk geval al wat rustiger aan, de ochtenddiensten zitten er eerst op en neem even geen extra diensten aan. De middag staat nog en dan is het de bedoeling dat ik de laatste en eerste week van september/oktober in elk geval vakantie heb, om na deze maanden (waarin de meesten al vakantie hebben gehad) toch enigszins tot rust te komen.