Hallo draaiende wereld… Dat gebeurde ineens zo’n 2 weken geleden dat ik opstond. Het was heel gek op zondagmorgen dat mijn hele wereld begon te draaien sinds ik op stond. En ik maakte me al wat zorgen, want ik had nog diezelfde avond een avonddienst te lopen en ziek zijn is niet iets wat ik graag doe. Dus ik gelijk ook mijn vitale waarden nameten zoals de bloeddruk en temperatuur… Maar daar was niets geks aan de hand. Naar de toilet proberen te lopen en aan alles vastklampen wat je tegen komt. Nee, dit was niet goed. Laat ik toch maar even de doktersdienst bellen.

Uiteindelijk zegt de huisarts al daar: rusten en wachten tot het lichaam beter gaat. Ja hallo, maar dat kan niet, ik moet… Nou uiteindelijk na een uur of 3 begon het af te zakken en kon ik weer recht lopen. Dacht ik althans. Want de volgende morgen was het weer, nu vele malen heftiger dan de dag ervoor en ik had nog wel een meeting op het werk gepland. Maar even gebeld dat deze maar via Teams moest verlopen. Naja, meeting: de draaiduizelingen waren zo heftig dat ik niet eens meer helder kon nadenken, laat staan concentreren op wat de ander zegt en hoe ik dan moest antwoorden. Zekerheidshalve hadden we al gereld dat als het dinsdagmorgen nog zo zou zijn, dinsdagavond ook vervangen moest worden. Van zorgverlener was ik nu ineens afhankelijk van zorg, had ik hulp nodig bij het vervoer naar de fysiotherapeut en arts (want autorijden leek me niet zo slim, nog buiten het feit dat ik niet recht kon lopen) of dat ik voor het douchen gebruik moest maken van een douchestoel om te voorkomen dat ik zou gaan vallen. En als ik dan niet duizelig zou willen zijn, kon ik alleen maar een liggende positie aannemen. Inmiddels was de diagnose ook wel gesteld bij de huisarts, dat het ging om Benigne Proximale Positie Duizeligheid wat word veroorzaakt door een ontsteking aan het evenwichtsorgaan. Oorzaak? Dat weet niemand! Maar vooral heel erg lastig omdat je letterlijk uitgeschakeld word. Mijn oud begeleidster van stage zou waarschijnlijk dan zeggen; dan was je lichaam rust nodig en heb je signalen genegeerd. Dus schakelt je lichaam het zelf maar uit.

Anyway… Inmiddels zijn we ruim 2 weken verder en kun je zeggen dat ik zo langzamerhand weer meer kan. Ik ben niet voortdurend meer duizelig en ik houd het weer vol om langer te blijven zitten. Ik loop (voor zover ik dat zelf kan beoordelen) weer aardig recht, met af en toe een misstap van disbalans. Te lang met het gezicht naar beneden (bij bukken) vind mijn lijf nog niet altijd even fijn, maar ik denk dat je op een bepaald moment ook de bewegingen verder moet uitlokken zodat het lijf er aan wend. Morgen gaan we weer naar de fysiotherapeut en die mag gaan oordelen. Maar als het aan mij ligt, zou ik wel weer willen werken.

Komende tijd maar wat meer luisteren naar het lijf en dan weer door.

Deel dit: